خود کاوی میوه ی اشتباهات گذشته ی من است
گاهی درمجاورت افراد یا در موقعیت هایی قرار گرفته ام که چندان دلچسب نبوده است.رفتارهایی دیده ام یا حرف هایی شنیده ام که باعث رنجشم شده اند.
اما همیشه سعی کرده ام تا احساسم را درآن لحظه ی خاص کنترل کنم.چون از دست دادن کنترل مساوی است با ،بازنده بودن.
تصورم این بوده که با کنترل خودم به رنجشم نیز پایان می دهم. فکر میکردم با اینکار تَنش را از خود دور می کنم و آسوده می شوم. این تصور اشتباه سالها در من رشد کرده بود.
من می خواستم رنج را از خود دور کنم .از رنجیدن فرار میکردم و او به دنبالم می آمد . من رنجیدن را در خود می کُشتم و آن را درک نمیکردم و کوله باری از خشم را که حاصل رنجشم بود با خود حمل میکردم .حالا فهمیده ام باید با رنجیدن آشتی کنم و گاهی این اجازه را به خود بدهم که آشکارا ، اما کنترل شده بِرَنجم.
“خود کاوی ” میوه ی اشتباهات گذشته ی من است
حالا می دانم که باید رنجشم را تا حدودی نشان دهم.اگر فرد مقابلم منطقی، مهربان و فردی رشد یافته باشد حتما مرا درک خواهد کرد و اونیز به خود کاوی خواهد پرداخت. اما اگر به هیچ شکلی حاضر به تحلیل رفتار و گفتار “خود”نباشد تنها گزینه، دوری کردن و فاصله گرفتن است.”
ثبت ديدگاه