امروز در اینستاگرام پستی دیدم با این تیتر :
چگونه در چشم همه مخصوصن در چشم معشوق عزیز شویم؟!
در ادامه نوشته بود؛ باید سورهی حمد را هفتاد بار بخوانید تا عزیز معشوقتان شوید ودر چشم دیگران نیز عزیز شوید!
بعضیها پرسیده بودند هفتاد بار را پشت سر هم باید بخوانیم یا بافاصله طی یکی دوروز؟!
یکنفر گفته بود من تجربهاش کردم کاملن درست است!
یکی دیگرنوشته بود من انجام دادم اما نتیجه نگرفتم.
و چند نفری نوشته بودند خرافات است.
و متاسفانه تا جایی که خواندم همهی کامنتها را زنان نوشته بودند!
یکی دو نفر نوشته بودند که زبان معشوقشان را با دعاهای دعانویسشان بسته اند و مشکلشان حل شده!
وقتی این مدل پستها و کامنتها را میبینم اولین حسی که بر من چیره میشود نا امیدی است.
ای کاش تمام زمانی که صرف خواندن سورهای با هدف عزیز شدن در چشم معشوق (!) کرده بودند، کاری برای عزیز شدن خود برای خود میکردند!
کاش از خود میپرسیدند:《 چگونه خویش را عزت بگذاریم؟》
دوست من !
اگر به خویش بیشتر احترام میگذاشتیم، تلاش نمیکردیم تا در چشم دیگران خاص و عزیز شویم.
هریک از ما (زنان) در طول زندگی دست کم یک خاطره از تبعیض، مقایسه، خُردشدن و کوچک شمردنهامان داشتهایم؛ اما بیایید آگاه شویم.
چرا باید برای عزیز شدن تلاش کنیم؟
هر چه بیشتر تلاش کنیم و با تصورات سطحی به راههایی متوسل شویم تا در نظر دیگران عزیز و خاص باشیم، از کیسهی عزتنفسمان خرج میکنیم.
ما در بازیِ پوچِ《 من خوبم، لطفن مرا دوست داشته باشید》گیرافتادهایم و هزینهی سنگینی را پرداخت میکنیم؛ هر چه تلاش بیشتری در این زمینه داشته باشیم به همان نسبت عزتنفسمان را کمکم از دست میدهیم. فرد بیعزتنفس پوچ و توخالیست.
اگر واقعن میخواهیم فردی خاص باشیم اولین گام کار کردن بر روی خود است. (توسعهی فردی).
قطعن توسعهی فردی نسبت به خواندن هفتاد بارسوره حمد مدت زمان بسیار زیادی میطلبد. این زمان گاهی سالها طول میکشد.
اما دستاورد توسعه فردی اینست که متوجه میشوی، آن افرادی که تلاش میکردی در چشمشان عزیز شوی، افرادی بسیار معمولی و پُر از چاله چولهاند. دقیقن مثل خودت!
اما تو یک تفاوت بزرگ با آنها داری! تو سالها روی فردیتت کار کردی و به شناخت عمیقتری از خود رسیدی ولی آنها در همان جایی که بودند، ماندهاند. آنجاست که ازخود میپرسی آیا باز هم میخواهم درنظر این افراد عزیز باشم؟!
در این مرحله دیگر تلاش نمیکنی در نظر کسی خاص و عزیز شوی، بلکه تمام تلاشت متوجه خودت، زندگی و رشد شخصیات است.
برای زنان سرزمینم مینویسم. عاجزانه از شما درخواستی دارم. برای خودتان، روحتان، قلبتان و تنهاییتان بیشتر ارزش قائل شوید. باور کنید وقتی خویش را توسعه دهی، این [خویش] آنقدر برایت ارزشمند و عزیز میشود که برای عزیزشدن در چشم هیچکس هیچ تلاشی نمیکنی!
پنجم اسفندماه هزارو چهارصدو یک
ثبت ديدگاه