قبلن نوشته‌ام: آگاهی و رشد مانند نور است.رو به جلو. کسی که آگاه می‌شود محال است در جایی توشه‌ی آگاهی‌اش را زمین بگذارد و به عقب بازگردد!
این روزها افرادی را می‌بینم که به نظر می‌آمده مسیر رشد و آگاهی را طی می‌کرده‌اند، اما به خاطر دوری از فضای یادگیری و تنش‌ها و نگرانی‌هایی که این روزها در کشور شاهد آن هستیم، دچار پَسروی شده‌اند!
بارها گفته‌ام رشد مسیری ناهموار است. زیرا مجبور می‌شوی از فضای امن خود فاصله بگیری و چالش‌ها را تجربه کنی. در مواجهه با چالش‌ها و نا‌آرامی‌ها ست که آزموده می‌شوی! اینجا مشخص می‌شود تو یک رهروی واقعی مسیر رشد هستی یا فقط برچسب آن را به خود زده‌ای ؟
آن کس که به زعم خود در مسیر رشد و شکوفایی قرار دارد اما با یک تنش یا ناهماهنگی در ریتم زندگی به عقب باز می‌گردد، هیچگاه در مسیر رشد نبوده!
بیایید با خودمان صادق باشیم و ادای انسان‌های قوی، مثبت و توسعه‌یافته را در نیاوریم و برای برگشت به عقب و ماندن در دایره‌ی امن خود بهانه نتراشیم.
فردی که در مسیر تحول قرار دارد، دیگر نمی‌تواند مثل ماهها و سالهای قبل فکر کند. عادتهای پیشین را ترک می‌کند و اگر کسی با مسیر او همسو و هماهنگ نباشد، از او دور می‌شود! حتا عقاید هم دستخوش تغییر می‌شوند، اما این بستگی به شما دارد که بخواهید درد رشد را به جان بخرید یا نه!
صدباره می‌گویم: رشد درد دارد!
نمی‌توان یکی یکی پله‌های آگاهی را بالا رفت و همزمان با کسی که روی پله‌ی اول ایستاده معاشرت کرد!
رشدفردی فرایندی‌ست بدون بازگشت. اصول اولیه‌ی این مسیر داشتن صبر و تمرکز است. دو فاکتوری که این روزها بسیار کم می‌بینیم.
ادامه دارد…
ثبت ديدگاه