هنر حذف‌کردن، مهارتی که با رشدشخصی به دست می‌آید.

وقتی تصمیم می‌گیری تغییری اساسی در زندگی‌ات بدهی،

وقتی توجه‌ و تمرکزت را روی خودت می‌گذاری و برای شناخت خود راههایی را انتخاب می‌کنی،

وقتی می‌فهمی برای اینکه تغییری ایجاد کنی ابتدا باید تمام و کمال خود را بپذیری،

وقتی مصمم هستی و در این مسیر هیچ چیز و هیچکس نمی‌تواند تو را ناامید کند، به درخشش بی‌نظیری دست می‌یابی.

برای افرادی که دنیای کوچکی دارند درک اینکه کسی می‌تواند شخصیتش را رشد دهد، غیر ممکن است.

در مسیر رشد شخصی یاد می‌گیری، چیزی که باعث ارتقای تو می‌شود داشته‌هایت نیست، نداشته هایت است، نداشته‌هایی مثل: احساس ارزشمندی یا باور به توانمندی خویش!

تو با درک نداشته‌ها و با تمرکز و تعهد در مسیر بودنت را ارج می‌نهی؛ نداشته‌هایت را می‌پذیری و چالش‌ها را تجربه می‌کنی. کم‌کم می‌فهمی چیزی که مهم است بودن در لحظه است، لحظه‌ای که زندگی‌اش می‌کنی.

ارزش خود را بیشتر می‌دانی، چرا باید با انسانهایی که دنیای کوچکی دارند، همکلام شوی؟

حالا به 《شدن》 فکر می‌کنی.

وقتی دنیای کسی از دنیای تو فرسنگ‌ها فاصله داشته باشد باید تمامش کنی.

از حذف‌کردن نترس! در حذف‌کردن آرامش و رهایی را تجربه می‌کنی، ذهنت، اطرافت و فضای گوشی‌ات خالی می‌شود. سپس ” تو” ی جدید فضای بیشتری برای رشد و غنی‌شدن می‌یابد.