خودشکوفایی در لغت به معنی محقق ساختن حداکثر توانایی های بالقوۀ فرد توسط خودش است.
اگر بخواهم کاملتر بگویم به توصیفی که ویکی‌پدیا درباره‌ی خودشکوفایی آورده در زیر اشاره می‌کنم .
خودشکوفایی به این پدیده اشاره دارد که انسان‌ها تمایل دارند فراتر از نیازهای اولیه خود یعنی همان نیازهایی که در هرم سلسله مراتب نیازهای مزلو فهرست شده پیشرفت کنند. انسان‌ها می‌کوشند از طریق خودشکوفایی، از امکانات به شیوه‌ای بهینه استفاده کرده و تمامی استعدادهای پنهان خود را شکوفا کنند، حال این استعدادها هر چه می‌خواهد باشد. همان‌طور که آبراهام مزلو بیان می‌دارد: «آنچه آنسان می‌تواند باشد، باید بشود».
افراد خودشکوفا ویژگی‌هایی دارند که آنها را از دیگران متمایز می‌کند.
افراد خودشکوفا مثبت‌گرا هستند.
مثبت‌گراها می‌توانند در شرایطی که چندان خوشایند و مناسب نیست روحیه‌ی خوب خود را حفظ کرده و به دیگران آرامش ببخشند. آنها احساسات خوب و مثبت را در خود به‌وجود می‌آورند در واقع قادر به ساختن لحظات خوب هستند.
شاید فکر کنید این خصلت در همه وجود ندارد و این افراد ژنتیکی و یا با قرار‌گرفتن در محیط و خانواده‌ی خاصی به این توانایی رسیده‌اند و همه نمی‌توانند مانند آنها فکر و عمل کنند اما اینطور نیست و کافیست تصمیم بگیرید و قدم به دنیای خودشکوفایی بگذارید.
افراد خودشکوفا هدفمند هستند.
پایه و اساس هدفمندی از شناخت دقیق خود سرچشمه می‌گیرد.
اگر من به نقاط قوت و ضعف خود واقف باشم به خوبی می‌دانم که در چه جاهایی می‌توانم قوی‌تر عمل کنم و چه جاهایی نیاز به تمرین و کار بیشتری دارم.
اگر من علایق و نیازهای روانی خود را بشناسم به خوبی می‌توانم انتخاب کنم و تصمیم بهتری بگیرم.
اگر من ارزش‌ها و چهارچوب‌های زندگی خود را بشناسم و به آنها معتقد و متعهد باشم با ثبات قدم در مسیر رسیدن به هدفم پیش می‌روم.
افراد خودشکوفا همدل و صبور هستند.
برای اینکه خودشکوفایی را تجربه کنید یاد بگیرید شنونده‌ی خوبی باشید. بی‌طرف باشید، قضاوت نکنید، سرزنش نکنید و اگر می‌توانید یاری‌رسان افراد دیگر باشید.
افراد خودشکوفا همواره به بازسازی خود مشغولند.
یادگیری و ارتباطی که با افراد مختلف دارند و انرژی خوبی که در یک‌گروه ایجاد می‌کنند از آنها فردی متمایز و ویژه می‌سازد. آنها در گروه راه حل ارائه می‌دهند و می‌توانند انگیزه و سوخت برای حرکت رو به جلو باشند….
افراد خودشکوفا مسئولیت‌پذیر هستند.
مسئولیت‌پذیری عاملی است که باعث می‌شود افراد بیشتری به ما اعتماد کنند. وقتی ما در روابطمان مسئولیت‌پذیری را در راس امور قرار دهیم، روابط موثرتری می‌سازیم.
افراد خودشکوفا راه‌حل ارائه می‌دهند.
وقتی در زندگی با چالشی روبرو می‌شوند به دنبال حل مسئله می‌گردند. آنها خوب می‌دانند که تعلل و ملامت کردن آنها را از مسیر رو به رشد باز می‌دارد.
ثبت ديدگاه