شاید این جمله را بارها شنیده باشیم ؛ صبور باشید چیزهای خوب همیشه زمان می‌برند.
همه می‌دانیم برای اینکه به جایگاه خوبی برسیم و ارزشی را به دست بیاوریم نیاز به زمان ، تلاش و صبوری داریم، اما چرا در چنین مواقعی صبر خود را از دست می‌دهیم و گاهی عصبانی می‌شویم و از کوره در می‌رویم ؟
برای من پیش آمده وقتی در شرایطی قرار می‌گیرم که چندین کار بر سرم ریخته و در یک روز باید به چند جا سر بزنم؛ اگر دریکی از کارها وقفه بیفتد یا به مشکلی بخورم کلافه و عصبانی می‌شوم و صبرم را از دست می‌دهم. در این مواقع ممکن است رفتار تند همراه با پرخاش داشته باشم.
روزهای شلوغ و کارهایی که مثل کلاف به هم گره خورده اطرافمان را پُر کرده اضطراب‌مان را افزایش می‌دهد. از طرفی دیگر ما نگرانیم ، مبادا آن طور که دلمان می‌خواهد و در زمانی که تعیین شده نتوانیم کارها را به سرانجام برسانیم.
در این میان اگر مشکلی پیش بیاید و وقفه‌ای در کارمان بیفتد صبر و طاقت خود را از دست می‌دهیم.
چه باید کرد؟
بهتر است کارها را تا حد امکان کوچک کنیم و برای خود یک برنامه داشته باشیم. برنامه‌ریزی کنیم و طبق آن‌کارها را پیش ببریم.
می‌توانیم برای انجام برخی کارها از دیگران کمک بگیریم.
در مواقعی که صبرمان تمام شده چند نفس عمیق بکشیم و در فضای بازی چند دقیقه‌ای پیاده روی کنیم.
در دلمان عددها را بشماریم. و در حین شمردن چند نفس عمیق بکشیم.
کم طاقتی و خشم‌مان را شناسایی کنیم و موقعیت‌های تنش‌زا را بشناسیم.
در مواقع تنش، از آن مکان فاصله بگیریم. پاسخ ندهیم و با شمردن اعداد از یک تا ده در دلمان کمی به موقعیت مسلط شویم.
به یاد داشته باشیم همیشه لازم نیست پاسخ بعضی حرفها را بدهیم. مهم نیست دیگران درباره ما چه فکر می‌کنند یا اگر جوابی ندهیم گمان می‌کنند حق با آنهاست.
ادامه دارد…
ثبت ديدگاه