نوشتن در فضای امن هیچ افتخاری ندارد، عملگرایی و سرسختی در میان توفان است که تو را متمایز می‌کند.

هر از گاهی که به دلیل مشغله‌های زندگی و فکری از نوشتن دور می‌افتم، جمله‌ی بالا را در ذهن مرور می‌کنم. من روزها و ماههای گذشته‌ام را به نوشتن و کار روی سایت گره زده بودم و با تداوم و منظم پیش می‌رفتم. این روزها از نوشتن و کار روی سایت دور افتاده‌ام . هجوم افکار مختلف زمان‌های با ارزشم را می‌دزد.

با خودم می‌گویم: تو فقط روزهایی که افکارت رها بود و مشغله‌ای نداشتی به کار می‌چسبیدی!

مسلم است که آدم در آرامش و امنیت زمان بیشتری برای نوشتن می‌گذارد. تو اگر واقعا به نوشتن و بروزرسانی سایت متعهدی باید در سخت‌ترین و شلوغ‌ترین روزها و لحظه‌ها هم بنویسی.

نوشتن در امنیت را همه بلدند. زمانیکه سوار بر موجها هستی بنویس. این شرط تمایز است.

مطالب بیشتر:

چگونه میان عقل و احساس توازن برقرار کنیم؟ 

چرا به ایده‌ها نیاز داریم؟ 

تجربیات ناشناخته و رفتن به دل ترسها