امروز به یکی از دفترهای نوشته‌هام برخوردم. نوشته‌های کوتاه و بلند؛ از شعر و دلنوشته و داستان کوتاه گرفته تا گزارش کارهای روزانه و خاطره نویسی.
راستش هرچه بیشتر می‌خواندم و جلو می‌رفتم ،بیشتر به این نتیجه رسیدم که این مزخرفات چه بوده‌اند که من نوشته‌ام.
پس از گذشت سالها الان می فهمم اگر در نوشتن آن مزخرفات سماجت نمی‌کردم ،حالا به وبلاگ نویسی بطور جدی نمی‌پرداختم.
آن نوشته ها را با نوشته های امروزم که مقایسه میکنم متوجه تغییر در نوشتن و افکارم می‌شوم. با نوشتن، افکارم و نوشته‌هایم رشد می‌کنند و همین مسئله مرا به ادامه دادن ترغیب می‌کند.
همانطور که شاهین کلانتری گفته:
کیفیت فکر آدمها با کیفیت نوشته‌های آنها آشکار می‌شود.
مطالب بیشتر:
تا به حال به کلمه‌ی فرصت فکر کرده‌اید؟
ثبت زمان تمرکز|یک جمله از دنیل گلمن
وقتی ایده‌ای برای نوشتن نداریم…
ثبت ديدگاه