یادگیری مهارت‌های جدید همیشه با ذوق و لذت همراه است ،مخصوصا” وقتی‌که با علاقه و میل قلبی به سمت آن رفته باشیم.

من جزء افرادی هستم که برای یادگیری مهارتها و فنونی که به آنها علاقه دارم هیچ خط پایانی را تصور نمی‌کنم. این جمله را بارها در جمع دوستانم گفته ام :

موفقیت قله ندارد.

مسیری که در آن قرار دارم تا ابد ادامه دارد، من هر روز می‌آموزم و هر روز رشد می‌کنم.در این مسیر با افراد بسیار خوبی آشنا شده‌ام .وقتی جایی می‌شنوم که کسی از وحشتناک بودن آدمها می‌گوید از اینکه باید فاصله‌ی خود را با خیلی‌ها حفظ کرد و چنین و چنان کرد تعجب می‌کنم.

من آدمهای زیادی را می‌شناسم که سخاوتمندانه اطلاعات و دانش خود را در اختیار بقیه می‌گذارند، افرادی که هدف‌شان انجام رسالت‌شان است و دراین مسیر مصمم پیش می‌روند و ارتباط موثر می‌سازند؛ و به این طریق جهان را برای دیگران زیباتر می‌کنند. بی‌شک خودشان نیز دنیایی زیبا و پراز شگفتی و رشد را تجربه می‌کنند.

کمک کردن به افرادی که هم دغدغه با من هستند بار مثبت زیادی برای من دارد. من از دوستانم یاد می‌گیرم که چقدر می‌توانم مفید و تاثیر گذار باشم. وقتی می‌بینم مهارتهای من جرقه یا تلنگری برای دیگران می‌شود احساس قدرت می‌کنم. قدرت را از آن جهت دوست دارم که درجهت مثبت آنرا به کار بگیرم. قدرتی که رشد را برای من به ارمغان می‌آورد و سبب تاثیرات مثبت بر دیگران می‌شود.

چیزی که این روزها بسیار به آن نیاز دارم ،احساس شایستگی و مستعد بودن است. اعتراف می‌کنم بعضی روزها کم‌کاری می‌کنم. گاهی بخاطر این کم‌کاری از خودم بیزار می‌شوم . من آدمی نیستم که با جملات تاکیدی مثبت که خودم به خودم می‌گویم انگیزه بگیرم. گاهی نیاز به حرف زدن دارم، کسی باشد که برایم با کلامش راه را هموار کند.کسی که واقعیت‌های مسیرم را برای روشن کند. چون از اغراق کردن و حرفهای بیهوده زدن به دیگران بیزارم،بنابراین دوست ندارم راجع به خودم اغراق بشنوم.من اهل حرف نیستم. به عملگرایی ایمان دارم.وقتی بی‌حوصله می‌شوم ،وقتی از خواندن و نوشتن طفره می‌روم ،می‌دانم باید بیشتر از قبل کَنه‌وار به‌کار بچسبم. این روزها به شایستگی و توانمندی فکر می‌کنم.

نکته: واژه (کَنه‌وار) که در سطر آخر نوشته‌ام ،نمی‌دانم چطور به ذهنم رسید. چند جا سرچ کردم نتیجه‌ای یافت نشد. دلم نمی‌خواهد حذفش کنم. 

 

مطالب بیشتر:

نوشتن مرا انتخاب کرده است

نوشتن،آگاهی و خودشناسی