مامان و معنی زندگی مجموعه ای از شش داستان است که اروین یالوم به عنوان یک روان درمانگر از تجربیاتش با بیمارانش نوشته است.
مامان و معنی زندگی از کتاب های محبوب من است که برای اولین بار سه سال پیش آنرا خواندم و امروز برای بار دوم تصمیم گرفتم آنرا بخوانم.
قسمتی از صفحات ابتدای کتاب را انتخاب کرده ام که برایتان می نویسم.
بعضی افراد،سراسر زندگی را جنگی کین خواهانه می بینند که باید در آن پیروز شد؛گروهی غرق در نومیدی،تنها رویای صلح،رهایی وآزادی از رنج رادر سر می پرورانند؛برخی زندگی شان را فدای موفقیت،ثروت،قدرت یا حقیقت می کنند؛برخی دیگر،در پیِ تعالی خویشند و در علتی یا موجودی دیگر_معشوق یا ذات الهی_غوطه ورند؛دیگرانی هم هستندکه معنای زندگی رادر خدمت به دیگران،درخود شکوفایی یا در آفرینش می بینند.
نیچه گفته است ما نیازمند هنریم تا حقیقت هلاکمان نکند.با این حال،من آفرینش را برترین مسیر می دانم و همه ی زندگی ام ،همه ی تجربیاتم، همه ی تصوراتم را به سوی کومه ای درونی وپُر جوش و خروش معطوف ساخته ام و می کوشم هر چند گاه یکبار،به این توده ی مرکب شکل دهم و چیزی زیبا و نو بیافرینم.
یالوم در اینجا آفرینش را برترین مسیر می داند، وقتی در حال خواندن این پاراگراف از کتاب بودم لحظه ای کتاب را بستم و فکر کردم. مادر هر شرایطی آسان ترین راه را انتخاب می کنیم ؛ اکثر ما عصبانیت ،کینه ورزی و خشم و خصومت اولین انتخاب مان است ،عده ای هم در پی راهی برای اثبات خود و توانمندی شان به دیگران هستند. تمام کوشش خود را به کار می گیرند تا به موفقیت برسندو عقده گشایی کنند. گروهی به رشد و توسعه ی خود فکر می کنند و در همه چیز و همه جا به دنبال معنای زندگی می گردند . یالوم با استناد به جملۀ نیچه ،هنر را پناهگاهی امن می داند. و خَلق کردن را برترین مسیر برای رسیدن به معنا در زندگی معرفی می کند.
مطالب بیشتر:
ثبت ديدگاه