داشتم در میان کلمات قصار پرسه می زدم که چشمش افتاد به یک جمله از
جنیفر آنیستون:
در زندگی افسوسی وجود ندارد هرچه هست فقط درس است.
برای خیلی از ما دشوار است که بپذیریم گرفتاری ها و ناملایمات جزیی جدایی ناپذیر از زندگی ما هستند و اینکه زندگی به ما چیزهایی می دهد که واقعا به آنها نیاز داریم، ما چاره ای نداریم جز اینکه تغییر کنیم و بهتر عمل کنیم.
اغلب ما به موانع نیاز داریم تا با تمام قدرت از روی آنها بپریم و توانایی هایمان را محک بزنیم. گاهی در مقابل مان کوهی از ناخوشی ها قرار می گیرند. در آن لحظه باید کاری کنیم، در این لحظات ما در حال آموختن درسی از درسهای مهم زندگی هستیم. البته در آن شرایط درک این مسائل ساده نیست.در این مواقع اگر کسی بخواهد مارا مجاب کند که این گرفتاری ها قرار است ما را به جاها ی بهتر برساند، چه بسا عصبانی شده و حرف های طرف مقابل را مهمل بدانیم.
سالها پیش من هم اگر چنین جمله ای می شنیدم به عقل گویندۀ آن شک می کردم. اما زندگی با سیلی های پیاپی به من فهماندبیشتر و بهتر بیندیشم. زمان زیادی طول کشید تا بفهمم فراز و فرودهای زندگی بهانه ای برای آموختن هستند.او بارها به من آموخت از نوشروع کنم. زندگی به ما فرصت اشتباه کردن می دهد، اما خردمند کسی است که از یک اشتباه درسی مفید بیرون بکشد و در بهبود آن بکوشد. تا وقتی مسئولیت اشتباهاتمان را نپذیریم ،تا وقتی به دنبال مقصر می گردیم نمی توانیم به درستی بیاموزیم.ما باید از خودشروع کنیم.
وقتی توانستیم حداقل در خلوت خودمان اشتباهات مان رابپذیریم کمترین کاری که می توانیم انجام دهیم این است که بخواهیم و شروع به تغییر کنیم. ما با درسهای مهمی که از اشتباهات مان می آموزیم ، به آرامی اندیشۀ خود را بسط می دهیم و ارتقا می یابیم.
مطالب بیشتر:
ثبت ديدگاه