بیش از یک ماه است که عادتهای جدیدی را جایگزین عادت های قدیمی کرده ام . یکی از آن عادتها که به نظرم از بقیه مهم تر است عادت سحر خیزی است. در این مدت هر روز حدود پنج و نیم صبح بیدار می شوم و این عادت یکی از بهترین و شگفت انگیز ترین عادتهایی هست که در کل زندگی ام تجربه کرده ام. هیچ وقت راجع به این جمله “ترک عادت موجب مرض است ” فکر نکرده بودم؛ تا اینکه دیروز صبح بر خلاف روزهای پیش ساعت هشت از خواب بیدار شدم و دلیلش این بود که شب قبل خیلی دیر خوابیده بودم.چیزی که برایم عجیب بود احساس کسالت ،خستگی و انرژی کم برای نوشتن بود.من که هر روزصبح به محض بیدار شدن دستم به سمت قلم و دفترم می رفت ،حالا اصلا حوصله ی نوشتن نداشتم. در کلِ روز دست به قلم نبردم و کتاب نخواندم و مثل یک آدم بیمار بودم. فکر نمی کردم فقط با یک روز ترک کردن عادت سحرخیزی دچار مرض شوم. مرض تنبلی! در اواخر شب بود که تصمیم گرفتم غول تنبلی را شکست دهم .دفترم را باز کردم و شروع به نوشتن کردم.
ما همچون گِل کوزه گری در دستان عادتها هستیم .عادتها مارا شکل می دهند و اگر بی اختیار خود را به دست عادت های مضر و تضعیف کننده بسپاریم نتیجه اش درجا زدن و نا امیدی است.مراقب باشید عادت ها شما را به بند نکشند.
جرج برنارد شاو می گوید:
وقتی آدم بفهمد که به هر چیزی- هر چقدر چندش آور- می تواند عادت کند به این ضرورت پی می برد که باید همه ی عادت های زندگی اش را وارسی کند.
ثبت ديدگاه