اگر دوره‌های مختلف تولید محتوا را گذرانده‌ای اما هنوز به صورت جدی و هدفمند محتوانویسی را شروع نکرده‌ای این مطلب برای توست.
پیش‌تر اشاره کرده‌ام که وقتی یادگیری مهارتی را شروع می‌کنیم در ابتدا شوق و کشش هیجان‌انگیزی به آن داریم. بارها دیده‌ام افرادی پس از چند هفته که از شروع یادگیری می‌گذرد، شور و هیجان اولیه را از دست می‌دهند؛ این مسئله برای من هم در دوره‌ای اتفاق افتاده بود.
من به دنبال دلیل می‌گشتم که چرا این اتفاق می‌افتد، چرا با شوق شروع می‌کنیم و پس از مدتی انگیزه در ما اُفت می‌کند؟
پس از سه سال کار مداوم به این نتایج رسیدم.
- زمانی که یادگیری محتوا را شروع می‌کنیم به دلیل ناشناخته بودن این مهارت و مفاد جدید آموزشی و یا اهدافی که در ذهن خود مجسم می‌کنیم، شوق و هیجان مثبت زیادی را تجربه می‌کنیم.(ورود به ناشناخته هیجان‌انگیز است).
- به تدریج که جلو می‌رویم، با تمرین‌ها و نکات متنوعی آشنا می‌شویم، برخی از آنها جذابند و برخی زیاد باب میل‌مان نیست؛ به هر حال باید با گروه و کلاس پیش برویم.
- کم‌کم انجام برخی تمرین‌ها برایمان چالش‌برانگیز می‌شود؛ سختی‌ها نمایان می‌شوند. احساس می‌کنیم به قدر کافی توانا نیستیم. مخصوصا زمانی‌که خودمان را با افراد دیگر (هم‌دوره‌ایها) مقایسه می‌کنیم. (مقایسه از اساس اشتباه است).
- دقیقا همین نقطه است که شور و شوق اولیه کاهش می‌یابد، ممکن است انگیزه‌مان را برای ادامه‌دادن و پیش‌رفتن از دست بدهیم.
- احتمالا از چند نفری شنیده‌ایم که خوب پیش می‌رویم و نباید نگران چیزی باشیم اما این حرف‌ها کمک چندانی به ما نمی‌کنند؛ بیشتر مُسکن‌اند، فقط برای چند ساعت یا چند روز به ما انگیزه‌ی موقتی برای ادامه دادن می‌بخشند. اما خودمان می‌دانیم تغییر مثبتی رُخ نمی‌دهد.
- کم‌کم دوره تمام می‌شود و متوجه می‌شویم، با وجود اینکه اغلب تمرین‌ها را انجام می‌دادیم و نوشتن‌مان رشد کرده، اما پس از دوره هیچ برنامه و ایده‌‌ی روشنی برای تولیدمحتوای تخصصی نداریم.
- خیلی از افراد در این مرحله رها می‌کنند، و یا هر از گاهی چیزی می‌نویسند و منتشر می‌کنند. آن هم متونی که بیشتر شبیه دلنوشته است و هیچ ارزشی به کسی اضافه نمی‌کند.
- دوست من ! در ابتدای هر مهارتی هدفِ نهایی روشن نیست؛ ماندن در مسیر ما را به جلو هدایت می‌کند. پایداری‌ست که ما را به هدف می‌رساند. وقتی برای خود زمان مشخص می‌کنیم و می‌خواهیم در کوتاهترین زمان به بهترین نتیجه برسیم نتیجه‌اش نا امیدی و رها کردن است.
من در ادامه یک سوال می‌پرسم که بهتر است خوب فکر کنید. می‌توانید در کامنت برایم پاسخ این سوال را در چند خط بنویسید.
■ بعنوان تمرین درحدود پانصد کلمه به این سوال پاسخ دهید. ( در دفتر بنویسید)
چرا محتوا را انتخاب کردم؟
ادامه در لینک زیر
ثبت ديدگاه