اکتاو یوپاز، شاعر مکزیکی گفته:
می‌نویسیم چون چاره‌ای جُز نوشتن نداریم، چون نامیرا نیستیم!
اگر از خدایان بودیم، نمی‌نوشتیم!
یکی از راههای مقابله یا آشتی و سازش با فناپذیری‌مان، نوشتن است!
در کنج خلوتگاهم در آرامشی ناب غنوده‌ام. لحظه‌ها سرشار از سکوت و تامل‌اند. با نگاه اندیشناک به زندگی می‌نگرم؛ نیرویی در من همواره شوق شکفتن دارد. نیرویی که تسلی بخش ندامت‌های دیرین است.
در سنگلاخ زندگی، عشقی از ژرفا می‌جوشد و مرا از تردید رها می‌کند. واژه‌ها چون گُل‌های شکوفان آماده‌اند تا برصفحۀ سپید کاغذ روان شوند. گویی ماده‌ای گرم و شادی‌بخش در رگهایم تزریق می‌شود. این خوشی فراگیر است. قلم پناهگاه من است. می‌نویسم،چون چاره‌ای جز نوشتن ندارم.
مطالب بیشتر:
نوشته اتون خیلی برام تامل برانگیز بود
سپاس از شما خانم گلستان‌نژاد نازنین.
اما با نوشتن نامیرا میشویم💪
عالی بود….
ممنونم جناب سیدزاده.
یاد این جمله افتادم که نمی‌دونم دقیقا از چه کسی هست:
یا بنویس، یا بمیر