این روزها که دوره ی آنلاین پُرکاری وپولسازی درخانه را می گذارنم ،هر روز با نکات جالب و شگفت انگیزی روبرو می شوم.
این دوره توجه به نقاط قوت خودمان و پی بردن به سبک جدیدی از زندگی ست. ما انسانهای توانمندی هستیم ،فقط کافی ست باور کنیم.
هر روز اعضای دوره تکلیف شان را در گروه پشتیبان می گذراند . چند روز پیش یکی از خانمها تکلیفیش که مطابق با علائقش بود ،را در گروه گذاشت . (یک سری تکالیف جنبه ی شخصی دارد و با توجه به حوزه ای که فرد به آن علاقه دارد تمرین و تکلیف روزانه اش را در گروه می فرستد) . تکلیف این خانم ویدیوی کوتاهی بود که در آن خود را بعنوان یک سخنران انگیزشی که در ابتدای راه است ،معرفی کرد.
با اینکه ویدیو حدود سه _چهار دقیقه بیشتر نبود اما آثار استرس در کلام و بیان و زبان بدن آن خانم کاملا مشخص بود. شاید ،اگر این ویدیو را چند ماه پیش می دیدم ،در دل می گفتم :
“حالا واجبه توبیای جلوی دوربین حرف بزنی ؟” یا مثلا ” تو حالا حالا ها باید تمرین کنی ،خیلی ضعیفه کارت .”
اما جالب بود در مدتی که این ویدیو را تماشا می کردم؛ مثل قبل فکر نمی کردم و اتفاقا ایشان را بخاطر اعتماد بنفس و شهامتش تحسین کردم.
بعد یاد این جمله از بنجامین هاردی افتادم :
افرادبه اشتباه فکر می کنندباید به شایستگی کامل برسند و بعد نقش خاصی را بپذیرند،امااین تصور اشتباه است. شما در حین ایفای نقش است که شایستگی می یابید.
یاد تجربه ام از ضبط اولین پادکستم افتادم. پس از هفت_هشت بار تمرین اولین پادکست را ضبط کردم . راضی نبودم اما آن را روی سایت منتشر کردم (من آدم کمالگرایی نیستم).
این را از استادم یاد گرفتم :” اگر می خواهی صبر کنی تا در کاری عالی و بی نقص شوی و بعد شروع کنی ،شاید این اتفاق هیچوقت نیفتد. تو باید شروع کنی با تمرین و مداومت به تدریج بهتر می شوی.”
پس از انتشار پادکست بازخورد مثبت و امید بخشی از استادم گرفتم .تنها چیزی که برای ارائه یک کار ضعیف لازم است ،اعتماد بنفس است،مابه تدریج به شایستگی می رسیم.
مطالب بیشتر:
ما رسالت زندگی را نمی آفرینیم آن را کشف می کنیم.
ثبت ديدگاه