به هوش باش! که در این روزهای آشفتگی از جایگاهت سقوط نکنی.
تو سالها تلاش کرده‌ای که خود را ارتقا دهی، تبدیل شدن به یک فرد رشدیافته هدفی‌ست که انتخاب کرده‌ای، به هوش باش تنش‌ها باعث سقوطت از مسیر رشد نشوند.
حتا انسان رشدیافته در تنش‌ها و بحران می‌تواند ضعیف‌ترین و کم‌ارزش‌ترین وجه شخصیت خویش را به نمایش بگذارد.
یاد بگیر چگونه در بحران صبور باشی!
هر خصلتی را در دیگری زشت می‌شماری، ابتدا خود را در جایگاه آن شخص بگذار و فکر کن! شاید در شرایط مشابه تو بدتر از آن انجام دهی!
در زمان آشفتگی هر کسی پناهی می‌جوید هر کسی با توجه به روحیات و درکش برای خود راه‌فراری می‌جوید، تو چگونه‌ای؟
به روش پناه‌بردن آدمها به سرگرمی و انواع دل خوش‌کُنک‌ها کاری نداشته باش! هر کس مسیر خود را طی می‌کند.
اما یادت نرود چه کسانی در روزهای بحران کنارت بودند، چه کسانی همدلی کردند و چه کسانی با تحقیر و تمسخرِ رنجهای مردم، بی‌مایگی خود را به نمایش گذاشتند!
در این روزهای پُردرد اگر حوصله‌‌ی مطالعه نداری، در تنهایی‌ات به صدای سکوت گوش بده! نقاب را بردار و تمام خود را تماشا کن!
بشنو! خویش را در تنهایی جستجو کن! بی‌شک اگر قانون را بلد باشی به نتایج شگفتی می‌رسی. آگاهی در سکوت جوانه می‌زند.
این روزها لحظاتی را تجربه می‌کنیم که من مشابه‌اش را در کودکی تجربه کرده‌ام. سالهای کودکی‌ام که رژیم جنایتکار عراق با موشک و بمباران شهرها مردم بی‌پناه را هدف می‌گرفت.
امروز ما اینجاییم. هنوز زنده‌ایم. هر چند نامش زندگی نیست، ما فقط نفس می‌کشیم.
همیشه فکر می‌کردم ظریفتم برای پذیرش دردهای زندگی کم است. فکر می‌کردم توان ندارم. می‌شکنم، لِه می‌شوم و ممکن است از جایی به بعد تعادل روانی‌ام را از دست بدهم!
این روزها در حیرتم؛ از خودم می‌پرسم، چگونه این دردها را تاب می‌آوری؟!
هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوم حس می‌کنم، امروز تحملم به پایان می‌رسد. با خودم می‌گویم: امروز باید چه خبر هولناک جدیدی را بشنوم؟
ما هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شویم می‌دانیم امروز یک درد دیگر به دردهامان اضافه می‌شود. گاهی در سکوت صدای شکستن استخوانهایم را می‌شنوم. نمی‌دانم، شاید صدای شکستن استخوانهای جوانانی باشد که زیر شکنجه در حبس‌اند!
این روزها من خودِ دردم، درد مشترک، دردی که انگار پایان ندارد. آیا این زندگی‌ای بود که برایش اینهمه جنگیدیم؟ آیا این زندگی‌ای بود که در آن به توسعه‌ی خویش امیدوار بودیم؟
امروز من برای چه زنده‌ام؟! قرار است چه کاری برای خودم و دیگران انجام دهم؟
آیا واقعن زنده‌ام؟!
ششم_آذرماه_هزارو چهارصدویک
ثبت ديدگاه