درکتاب جستارهایی درباب عشق جمله‌ای نقل شده از الیاس کانتی:

دیدن ورای آدمها آسان است ولی ما را به جایی نمی‌رساند.

اینکه ذره بین را برداریم و برروی آدمها بگیریم تا خوب آنها را بشناسیم یا به نیاتشان پی ببریم ما را به جایی نمی‌رساند.یادم می‌آید تا همین چند وقت پیش روی رفتار و گفتار آدمها دقیق می‌شدم ،به محض اینکه حرفی می‌شنیدم سریع مشغول تجزیه و تحلیل آن حرف و گوینده‌ی آن میشدم،میخواستم بفهمم چه تصوری و چه آدمی پشت این حرف و دیدگاه است. گاهی با خامی بازخوردی هم می‌دادم اما افراد دوست ندارند تصورات و حرفهایشان مورد قضاوت قرار بگیرد.

من فکر میکنم چیزی که مارا از قضاوت کردن دور می‌کند تجلی عشق است. ما عشق را می‌پذیریم تا ورای آدمها را نبینیم،تا چشم خود را بر نقص‌های معشوق ببندیم،تا او را متفاوت ببینیم .ما معشوق را درکمال می‌بینیم. ما عاشق می‌شویم چون فکر میکنیم ،عشق درمان روح خسته و آسیب دیده‌ی ماست.

تعهد به یک رابطه باید بصورت برابر باشد. وقتی یکنفر فقط بدنبال سرگرمی در رابطه است و دیگری به دنبال عشق واقعی است ،اینجاست که رنج ها آغاز می‌شود.

ادامه دارد…

 

مطالب بیشتر:

عشق در سایه و پوشیدگی رشد می‌کند. 

دنیایی پُر از شگفتی مقابل توست. 

شعرخواب ماه