وقتی با خودم قرار گذاشتم که باید وبلاگ نویسی را در عادتهای روزانه ام جای بدهم ودر هر شرایطی بنویسم ،در ابتدا سخت بود.
یادداشتهای روزانه در دفتر به نظر آسانتر می آمد. اما از آنجا که کارهای آسان هیچ رشدی درپی ندارند تصمیم گرفتم ار منطقۀ امن خود بیرون بیایم و دنیای جدیدی را تجربه کنم. حالا وبلاگ نویسی قسمت برجستۀ روز من است.
***
وبلا گ نویسی جذاب است چون صبح که از خواب بیدار میشوی نمیدانی قرار است امروز
چه بنویسی !
تمام روز ذهنت درگیر ایده ها ست هر چیزی یا هرکسی می تواند بهانه ای برای نوشتن باشد.
***
امروز ،روز بسیار شلوغی داشتم. حالا که در حال نوشتنم یک ژلوفن چهارصد انداختم بالا تا
تا سردردم را به زانو در آورم و بنویسم.
***
پشتکار و دقت ارمغان وبلاگ نویسی است .
پی بردن به ضعف ها و تلاش در راه اصلاح آنها ارمغان وبلاگ نویسی است.
ارتباط بهتر و شناخت نیازهای روحی خود و اطرافیان ارمغان وبلاگ نویسی است.
هرچه بیشتر خودم را می شناسم شناخت بقیۀ افراد آسانتر می شود و صد البته
یاد میگیرم آدمها را بیشتر درک کنم و بفهمم؛ همۀ اینها ارمغان وبلاگ نویسی اند.
و بدون شک در آینده نیز هدایای بیشتری برایم خواهد داشت.
من به آینده ای روشن امید دارم.
مطالب بیشتر:
ثبت ديدگاه