تنبلی و ننوشتن حماقت است .
امروز که از خواب بیدار شدم این جمله را به خودم گفتم .تاثیر فوق العاده ای داشت. نشستم و دو ساعتی نوشتم.
دو روز بود که سرعت نوشتنم کم شده بود،نه اینکه اصلاننویسم نه، کم می نوشتم و بسیار کُند! بنابراین نیاز داشتم یک نفر تلنگری بزند وچه کسی بهتر از خودم!
همۀ ما گاهی نیاز به تلنگر داریم. روزهایی که درانجام کارهای مان دچار رخوت یا تنبلی میشویم ،وقتی که انگیزه مان نم می کشد باید یکنفر باشد که ما را به جلو براند و وقتی کسی نیست باید خودمان این انگیزه را در خود به وجود آوریم.
من برای خودم موارد زیر را ممنوع کرده ام:
همنشینی و دوستی با افرادی که آیه یأس می خوانند و احساس بی انگیزگی وسستی را در من به وجود می آورند،
ارتباط با افرادی که احساس می کنند تافتۀ جدا بافته هستند و میل منم منم شان فروکش نمی کند.
نا امیدی ممنوع است. اجازه ندارم بی حوصله شوم، یک شات اسپرسو یا یک لیوان چای ،یک کتاب روح نواز ،یک فضای کاملا آرام برای نوشتن باید مرا از بی حوصلگی بیرون بیاورد.
در قلب خود بنویسید امروز بهترین روز سال است. -امرسون-
ناامیدی نخستین گامی است که شخص به سوی گور برمی دارد. -ناپلئون-
آنچه واقعا اهمیت داردوجود انگیزه است نه توانایی. -رابینز-
امید در زندگانی بشر آنقدر اهمیت دارد که بال برای پرندگان . -هوگو-
برای انسان آرزو و امید همچون آب برای ماهی است. -برنارد شو-
کسانی که مردم را زیاد تشویق می کنند وکمتر انتقاد می کنند دنیا رابه سوی جلو می رانند. -هارسون-
کسی که به خود اعتماد دارد به تعریف کسی نیاز ندارد. -کوستاولوبون-
ما نمی توانیم بادها را هدایت کنیم اما می توانیم بادبانهای خود راتنظیم نماییم. -نیرو مهاجان-
هیچ چیز عوض نمیشود ما عوض می شویم. -هنری تورو-
زندگی بدون هدف چرخ زندگی رابه دست قضا وقدر سپردن است. -سرنگ-
مطالب بیشتر:
دوباره پاییز|مجموعه ای از داستان های کوتاه
ثبت ديدگاه