وقتی سفر قهرمانی را آغاز می‌کنیم با موانع بیشماری روبرو می‌شویم. ما در سفر قهرمانی خود خوبی‌ها،سلامت روان،سازگاری و عملکرد صحیح و رسیدن به فردیت را خواهانیم.
در این سفر موانعی سر راهمان سبز می‌شوند؛مثلا افرادی که در ما ایجاد ترس و نا امیدی می‌کنند یا کسانی که از ترس تنها ماندن مانع رشد ما می‌شوندو یا افرادی که همواره در سکون زیسته‌اند و نمی‌توانند شور و اشتیاق و رشد را در ما درک کنند.آنها جور دیگری می‌اندیشند ،نمی‌توان گفت حرفها و کارهایشان از روی قصد و نیت بدی است، گاهی بخاطر اینکه ما را زیاد دوست دارند و یا به ما وابسته‌اند ،مانع رشد ما می‌شوند.
در واقع چیزی که باعث توقف رشد در ما می‌شود و یاباعث می‌شود ما مانعی برای رشد دیگران شویم، ترس است. باید بیاموزیم در ترس هیچ پیشرفتی نیست. جایی که ترس بر ما غلبه می‌کند،نقطه‌ی تغییر است. باید رها کنیم و به بینش درستی دست یابیم و راهِ متفاوتی را در پیش بگیریم.
در مسیر قهرمانی افرادِ شبیه خودمان به سوی ما می‌آیند و شرایط ،ما را در کنارهم قرار می‌دهد. در این مسیر با آگاهی پیش می‌رویم و یاد می‌گیریم.
ما انتخاب می‌کنیم و آگاهانه تصمیم می‌گیریم. جسارت ،اعتماد بنفس ،انگیزه وتلاش دستاوردهای این مسیر هستند .گاهی از سستی بیزار می‌شویم ،کارایی مان پایین میآید، می‌هراسیم و در مسیر رشد و قهرمانی تنش هایی را تجربه می‌کنیم. اما نیروی شگفت‌انگیزی که در مسیر وجود دارد ما را به جلو می‌راند و پیش می‌برد. باید ادامه داد و نا امید نشد.
مطالب بیشتر:
ثبت ديدگاه