آنچه می‌دانم، آنچه را که می‌خواهم ویران‌می‌کند.‌

این جمله از امیل سیوران است.

برداشت اول: 

خوب می‌دانم که گاهی احساسم بر منطقم غلبه می‌کند، می‌دانم باید عقب بایستم و تماشا کنم؛ باید فرصت دهم، فضا دهم تا آنچه را که می‌خواهم در زمان درست و به شکلی مطلوب به ثمر برسد.

برداشت دوم: 

گاهی گمان می‌کنم که می‌دانم و می‌خواهم به آنچه قلبم می‌گوید، دست یابم.

گاهی فکر می‌کنیم که می‌دانیم واقعا چه می‌خواهیم، به خواسته‌مان می‌رسیم و وقتی رسیدیم می‌بینیم نه!  این، چیزی نبود که واقعا می‌خواستیم.

وقتی سطح آگاهی پایین باشد، تصور می‌کنیم که بسیار می‌دانیم؛ قدم پیش می‌گذاریم و بعد متوجه می‌شویم اشتباه کرده‌ایم و با بالارفتن آگاهی به نادانی خویش پی‌ می‌بریم.

وقتی با درک پایین در مسیر اهداف گام بر می‌داریم نتیجه‌ی مطلوبی نمی‌گیریم.

چیزی که قبل از رسیدن باید به آن مجهز باشیم، داشتن قدرت درک بالا و ذهنی قوی‌ست.

وقتی کم می‌دانیم در مسیر رسیدن به اهداف دچار خطا می‌شویم، چون به دانسته‌های اندکمان مغروریم؛ برای همین است که نمی‌رسیم.

باید آموخته‌ها را دور ریخت و دوباره آموخت.