همیشه تصور می‌کردم برای اینکه در کاری مهارتم را ارتقا دهم و به دستاوردهای قابل توجهی برسم باید به دور خود حصاری بکشم، سرم را پایین بیندازم و راه خود را بروم. شاید اینکار حس خوبی در من ایجاد می‌کرد، اینکه هرکاری دلم میخواست انجام می‌دادم و بدون اینکه نظر مخالفی بشنوم، در تنهایی کارم را به خوبی پیش می‌بردم و به نتایج دلخواهم می‌رسیدم.

تغییر از آنجا آغاز شد که من احساس کردم باید در کنار دیگران و با یک گروه همراه شوم، نیاز داشتم با دیگران ارتباط نزدیکتری داشته باشم. دیگر مثل قبل فکر نمی‌کردم، نمی‌توانستم در مسیری خلوت به تنهایی هیجانِ رشد را تجربه کنم. بی‌شک این احساس یکی از دستاوردهای کار محتواست. آنجا که نیاز داری در کنار دیگران و از دیگران یاد بگیری. آنجا که ارتباطات ضعف‌های تو را نمایان می‌کنند، آنجا که یاد می‌گیری یک کارِ تیمی در ظاهر یک کار است، اما در اصل نقاط ضعف تو را برای خودت آشکار می‌کند و تو یاد می‌گیری، چگونه خودت را ارتقا دهی.

آدمها با ارتباط و کار درکنار هم، صبوری را یاد می‌گیرند. آنها مسئولیت‌پذیری و تعهد نسبت به کار خود و تیم را می‌آموزند. کمک کردن به هم و همدلی کردن را یاد می‌گیرند و مانند یک خانواده یکدیگر را حمایت می‌کنند.

دکتر علیرضا شیری در جایی گفته:

گاهی دوستانی نادیده داری که در جایی از تو دفاع می‌کنند که همگان از ترس یا حسد خاموشند. جانشان گرم و روشن باد. 

من در طول زندگی‌ام دوستان زیادی داشته‌ام. اما بهترین و ارزشمندترین ارتباطات از طریق محتوا برایم رقم خورد. در این مدتی که از همراهی و دوستی من و محتواگران فعال و پُرکار می‌گذرد، احساس میکنم، چند سال بزرگ‌تر شده‌ام. محتوا تحولات عظیمی در زندگی‌ام به وجود آورد.

امروز به دوستی که در مسیر محتوا دچار سردرگمی شده بود گفتم:« اگر می‌خواهی رهایش کنی، مطمئن شو کاری را که جایگزین محتوا می‌کنی، ارزشمندتر و موثرتر باشد.»

بارها گفته‌ام باز هم می‌گویم، محتوا بهانه است ما در حال به روزرسانی و رشد خودمان هستیم.

 

مطالب بیشتر:

اشتباه کردن، بخشی پیوسته به یادگیری است. 

لیست کارهای روزانه و گزارش‌نویسی|رشد و توسعه‌فردی 

وبلاگ نویسی روزانه|رشد و توسعه فردی 

چرا می‌خواهم محتوا تولید کنم؟