یادگیری وقتی مهیج می شود که بتوانیم آنرا بهبود ببخشیم.
از کتاب تئوری انتخاب -ویلیام گلاسر
وقتی تصمیم می گیریم یک مهارت جدید را یاد بگیریم ،در ابتدا اشتیاق زیادی به یادگیری نشان می دهیم، قدم گذاشتن به موقعیتی جدید ، تجربۀ یادگیری مهارت تازه، آشنایی با افرادی که در یادگیری آن مهارت با ما همسو هستند، همگی دست به دست هم می دهند تا ما نسبت به یادگیری احساس خوبی داشته باشیم ،اگرآن مهارت را با خواست قلبی انتخاب کرده باشیم دیگر هیچ چیز نمی تواند مارا از ادامۀ راه منصرف کند.
شوق انتخاب به ما انگیزۀ لازم برای پیش رفتن می دهد؛ اما این سوال پیش می آید؛
آیا برای ارتقا یافتن و پیشرفت در هر مهارتی تنها میل و اشتیاق کافی ست؟
شاید بسیار شنیده و دیده باشید افرادی که در شروع یک مهارت ازشوق و رغبت کافی برخوردار بوده اند ،اما به تدریج و با گذشت زمان یک نقطه ای در میانۀ راه توقف کرده اند!عده ای وقتی که می بینند با یادگیری یک مهارت می توانند کار کنند،در آمدی داشته باشند و تا اندازه ای می توانند از پس مخارجشان برآیند، دریک نقطه توقف می کنند و از ادامۀ یادگیری سر بازمی زنند. و معمولا می گویند تا همینجا کافیست و به این وضعیت راضی هستند چون می توانند گلیم خود را از آب بیرون بکشند. آنها به دنبال راحتی وآسایش هستند و نمی خواهند از جایی که در آن قراردارند کمی فراتر روند زیرا دراین مهارت به اندازۀ کافی کاردان هستند!
و حالا یک سوال ،
آیا هیجان و اشتیاقی که در شروع یادگیری در آنها بود ، هنوز هم وجود دارد ؟
چرا با همان شور و حرارت گذشته یادگیری را دنبال نمی کنند؟احتمالا، چون به اندازۀ کافی در کارشان استاد شده اند!
مادامی که دانش، هنرها و مهارت ها یمان را ارتقا ندهیم و از خلاقیت و نو آوری در انجام مهارت ها دور بمانیم ، شبیه رباتی می شویم که بر اساس یک سری دستور ها و برنامه ها ی کلیشه ای کار می کند ،بدون هیچ شور و هیجانی ! وقتی که فکر می کنیم به اندازۀ کافی کاردان شده ایم ،شروع به فریب دادن خود می کنیم.
ما زمانی موفق می شویم که مهارتهای خویش را توسعه دهیم و دانش واطلاعات مان را به روز کنیم و هر از گاهی با چالش های جدیدی روبرو شویم؛ آن گاه از این نوآفرینی به وجد می آییم و هیچگاه از یادگیری دست نمی کشیم.
مطالب بیشتر:
چگونه درس گرفتن از یک اشتباه ما را به سوی موفقیت سوق می دهد؟
ثبت ديدگاه