اول اینو بگم که :
اگر پای صحبت افراد موفق دنیا بنشینید و یا زندگینامه و کتابهایشان را بخوانید ،متوجه می شوید که هیچ کدام از آنها لای پَر قو بزرگ نشده اند و اتفاقا با سختی ها و شکست های متعددی در زندگی روبرو بوده اند.
چیزی که باعث موفقیت وتمایز آنها در زندگی شده ،چالش ها و سختی هایی بوده که آنها با روی باز پذیرفته اند و در این میان توانایی های خویش را آزموده اند. آنها با مقاومت و سماجت توانسته اند بر موانع غلبه کنند.
این جمله از داگلاس مالوچ _شاعر_ را به خاطر بسپارید :
درخت خوب ،در شرایط آسان رشد نمی کند،باد هرچه قوی تر،درخت مقاوم تر.
اینم اضافه می کنم :
شما زمانی در کارتان قوی می شوید که چالش ها و موقعیت هایی که بنظرتان سخت می آید را بپذیرید و بیشتر از ظرفیت تان کار کنید. با اینکار همچون درختی با ریشه ای عمیق در شرایط سخت مقاوتر می شوید.
اولین چیزی که باعث می شود سختی ها و چالش های کار را بپذیرید و با اشتیاق پیش بروید ، عشق به کاری ست که انجام می دهید. برای هر کاری مشکلاتی هست اما چیزی که باعث می شود افراد ادامه دهند و مایوس نشوند عشق است.
باید در وجود شما نیرویی قوی تر از خستگی و نا امیدی باشد. نیرویی که بتواند بر همه چیز غلبه کند و شما را به موفقیت نزدیک کند.
و در آخر یکی از تجربه های خودم:
وقتی می خواهم یک پست برای وبلاگم بنویسم ،تمام مدتی که در حال نوشتن هستم، متوجه گذشت زمان نمی شوم . در لحظاتی که می نویسم به هیچ چیز جز نوشتن فکر نمی کنم. گاهی پیش می آید پس از دوساعت یا بیشتر که از نوشتن فارغ می شوم تازه متوجه می شوم چقدر گرسنه ام یا تشنه ام اما درتمام مدت نوشتن اصلا احساس گرسنگی یا تشنگی نمی کردم. زیرا تمام توجه و تمرکزم روی نوشتن بوده است. احتمالا در حین نوشتن گرسنگی چندین بار تلنگری زده اما اینقدر با هیجان مشغول بوده ام که متوجه لگدهایش نشده ام!
چیزی قوی تر از گرسنگی ،خستگی و تشنگی در من هست که باعث می شود ادامه بدهم ،نوشتن هیچ زمانی آسان نمی شود ،اتفاقا هر چه جلوتر می روم خوب نوشتن سخت تر می شود و چالش های جدید مقابل من سبز می شوند ،اما نیرویی که در من وجود دارد همان عشق به نوشتن و رشد کردن در مسیر است ؛همین نیروست که مرا قوی تر می کند و یاری ام می دهد که رو به جلو حرکت کنم.
مطالب بیشتر:
ثبت ديدگاه