تا به‌حال چند بار با خودتان برنامه‌ریزی کرده‌اید تا وزنتان را کاهش دهید. چگونه آغاز کرده‌اید؟
برای اینکه همه‌چیز خوب و عالی پیش برود چه کارهایی انجام داده‌اید؟
شاید بارها تصمیم گرفته‌اید یک عادت بد را ترک کنید. یا اینکه عادت خوب و مثبتی را به زندگی‌تان بیاورید، چقدر برای تثبیت این عادت خوب زمان صرف کرده‌اید؟ آیا به نتایج دلخواه رسیده‌اید؟
همه‌ی ما می‌خواهیم به آنچه در ذهن و رویاهایمان داریم برسیم، همه می‌خواهیم، از عادتهای مخرب جدا شویم و به نمونه‌ی بهتر خودمان تبدیل شویم.
کلمه موفقیت برایمان دور از ذهن است و فقط در حسرت روزهای درخشان آه می‌کشیم؛ آیا به اندازه‌ی کافی برای رسیدن به خواسته‌ها و اهدافمان تلاش می‌کنیم. چقدر به به برنامه‌ها پایبند هستیم.
چند روز پیش در حال گذر از پارک محله یکی از دوستان هم محله‌ای را دیدم، داشت در پارک قدم میزد، گفت: تعطیلات عید باعث شده چند کیلویی اضافه وزن داشته باشم. پرسید:” وقت دارم همراهش پیاده روی کنم؟”
قبول کردم . از یک خیابان که سربالایی بود، بالا رفتیم و از پارک بزرگی رد شدیم، متوجه گذشت زمان نشدم. گفتم: بنظرم برای امروز کافیست. ضمن اینکه شما قبل از دیدن من هم در پارک کمی ورزش و پیاده روی کرده بودی. گفت: نه!
من هر روز باید یکساعت پیاده روی کنم. حتی ۵۰ دقیقه هم کم است. روزی یکساعت!
کمی بعد از او خداحافظی کردم و به خانه برگشتم. هنوز یکساعتش تمام نشده بود.
این برنامه‌ی پیاده روی یکساعته فقط سه_چهار روز انجام شد. و بعد دوباره خانه‌نشینی و بی‌تحرکی به زندگی‌اش برگشت.
اگر پیاده روی و ورزش را به جای روزی یکساعت، از روزی ۲۰ دقیقه در پارک محله شروع میکرد و پس از حدود سه هفته ۲۰ دقیقه را به ۳۰ دقیقه افزایش می‌داد و بتدریج زمان را بالاتر می‌برد، علاوه بر اینکه تحرک و پیاده روی یکی از عادتهای زندگی‌اش می‌شد، مدت زمان طولانی او را خسته و دلزده نمی‌کرد.
وقتی برای شروع یک کار بار سنگینی را بر می‌داریم، خیلی زود از سنگینی کار خسته شده و رهایش می‌کنیم.
قدمهای کوچک، آهسته و پیوسته شرط موفقیت در کارهاست.
ثبت ديدگاه