پندنامه ای خطاب به خودم :
*صبور باش و صبر را در زندگی تمرین کن.
*سحر خیز باش و هر روز برای سه نعمتی که داری شکر گزاری کن.
*هر از گاهی برای دوستانت پیامهای الهام بخش بفرست.
*هر چیزی که می شنوی و هر رفتاری می بینی به سرعت نتیجه گیری نکن.
*بدبین نباش.
*اگر از کسی رفتاری دیدی یاحرفی شنیدی و رنجیدی سریع تلافی نکن،به چند باری که خوبیها و محبتهای او را دیدی هم فکر کن.
*ورزش کردن را یکی از اولویت های مهم زندگی قراربده.
*شنونده خوبی باش.
*اگر روزی نوشتن در زندگی ات کم رنگ شد از خودت بپرس ؛ اگر نمی خواهی بنویسی بقیه ی زندگی را چگونه دوام می آوری؟
*از افرادی که همیشه در حال نالیدنند دوری کن.
*کمک کردن به نیازمندان را فراموش نکن.
*راجع به عشق بیشتر بخوان وبنویس.
*آدمها را بیشتر درک کن. اگر رفتار عجیبی دیدی زود بازخورد نده.فکر کن،بیشتر فکر کن.همیشه اولین فکری که به ذهنت می رسد صحیح نیست.
*اگر دو رویی ،تظاهر،دروغ وحسادت را در دیگران تشخیص می دهی یعنی خودت همه ی اینها را درونت داری.
*اگر کسی کمکی از توخواست و از دستت بر می آمد کوتاهی نکن.
*به دیگران خوبی کن اما برای آنها حدو مرز قائل شو.
*با فرزندانت دوست باش . گوشی را کنار بگذار و به حرفهای آنها گوش کن.بگذار به راحتی درباره خصوصی ترین مسئله شان با توحرف بزنند.
*باهمسرت به پیاده روی طولانی برو.
*داستانهای نصفه و نیمه ای که نوشته ای کامل کن.
*هفته ای یک پادکست خوب ضبط کن.
*برای این سه مورد خساست به خرج نده : کتاب خریدن،دندانپزشکی،ورزش کردن.
*به پول تا آنجایی اهمیت بده که آرامشت به هم نریزد.
*وجود تو در این دنیا بی دلیل نیست ،توآمده ای که مفید و اثربخش باشی.
*به فرزندانت استقلال را بیاموز؛ آنها باید تنها زندگی کردن ومستقل بودن را یاد بگیرند.
* رنج ات را درک کن.رنج یک علامت است،هشداری ست تا به تو بگوید چیزی درون توباید تغییر کند وبهتر شود.از رنج ات گنج بیرون بکش.
*از هیچ کس انتقاد نکن وتا وقتی کسی از تونظر نخواسته،نظرت را نگو.
مطالعه بیشتر:
ثبت ديدگاه