الهی به تو و زمان بندی‌ات ایمان دارم؛ آگاهم که نیاز به صبوری بیشتری دارم و تو امروز با آزمون صبر و بردباری مرا برای دریافت موهبت‌های بزرگتری آماده می‌کنی.
این سخن از مولانا همچون نوری گرم و درخشان قلبم را آرام و سرزنده می‌کند؛
اگر خواسته‌ات برآورده شود به دنبال یک خیر باش، اگر برآورده نشود به دنبال هزاران خیر در آن باش!
در حین نوشتن سطرهای اول یاد ترس و مشکلات جسمی‌ام افتادم که در مقابل مسئله‌ای که برایم اتفاق افتاد چند روزی دچارش شدم. دردها و مشکلاتی که از روانم سربرآورده بود و جسمم را درگیر کرده بود.
اکنون که هنوز با همان مسائل دست و پنجه نرم میکنم و هنوز درگیر حل کردن آنها هستم، با اینکه هیچ روزنه‌‌ی امیدی نیست و حتا از یک لحظه بعد خبر ندارم ، اما آرامم. آرام و آماده‌ام. دقایقی دیگر باید پای صحبت استاد معنوی‌ام بنشینم و از کلامش بهره ببرم.
حالا که به هر دری می‌زنم و پاسخی نمی‌یابم، حالا که تمام پتانسیلم و تلاشم را به کار برده‌ام و نتیجه‌ای نگرفته‌ام، خود را به تو می‌سپارم ای پروردگارم.
به قول معلمم:
الهی به وقت تو نه به وقت من، به اراده‌ی تو نه به اراده‌ی من، به طریق تو نه به طریق من.
الهی سپاسگزارم.
ثبت ديدگاه