۱.

کافی‌ست فقط چند دقیقه در اینستاگرام بچرخی و یکی دو پستی که در اکسپلور آمده ببینی. زیر هر پست صدها و گاهی هزاران کامنت می‌بینی که همگی روی هم دوزار نمی‌ارزند.

۲.

روزگاری در دوران ناپختگی‌ام دلم می‌خواست برای هر نظر و هر حرفی که از اطرافیانم می‌شنیدم پاسخی صریح و شسته‌رُفته داشته باشم، پاسخی که دهان همه را ببندد. بلد نبودم. اغلب پاسخم سکوت و لبخند بود. آن سالها به نظرم حاضر جوابی یک برتری و توانایی به حساب می‌آمد. چیزی که من نداشتم.

۳.

سالها گذشت. امروز که دانش‌آموز کلاس رشد و خودشناسی‌ام ، دریافته‌ام واکنش نشان ندادن در مقابل حرفهای بی‌سروته چه قدر ارزشمند است. اصلن نیازی نیست برای هر چیزی نظر داد.‌ در اغلب مواقع یادگیری در بی‌واکنشی در سکوت است.دریافته ام من پتانسیلش را دارم، بلدم در مقابل حرفهای سطحی و بی‌ارزش سکوت کنم، اینها شعار نیستند من بارها امتحان کرده‌ام. هر چند هیجان خشم را تجربه می‌کنم اما می‌توانم از تک تک کلمات آن شخص پوچی، بی‌فکری، خودکوچک بینی، خشم و عدم اعتماد‌بنفس را شناسایی کنم.‌ سپس درک می‌کنم که این شخص وسعت دید محدودی دارد، پس نمی‌توان به او خُرده گرفت.‌ او کوته بین است.

۵.

بعضی‌ها هم فقط در فضای مجازی می‌چرخند تا به هر پست و استوری جوابی بدهند و معمولن هم منتقد، بدبین و ناراضی‌اند. وقتی هم جوابی منطقی بدهی خود را به کوچه‌ی علی چپ می‌زنند و با حرفهای صد من یه غاز به در و دیوار می‌خورند تا نظرات سطحی و به دور از تفکر خود را توجیه کنند. فقط بلدند انرژی منفی وجودشان را به دیگران منتقل کنند. پیج شخصی‌شان را که نگاه کنی از صدها جلد کتاب پست و استوری گذاشته‌اند و نشان می‌دهند عقل کل‌اند، اما دریغ از یک خط نوشته‌ی به درد بخور!

۶.

خدا نکند ما یک استوری بگذاریم طومار می‌نویسند و سر تا پای نوشته‌ی ما را زیر ذره بین می‌برند، خوب خودشان را که خالی کردند دست آخر هم با استیکر قلب و گل و تشکر از اینکه اجازه دادیم نشخوارهای ذهن‌ تارعنکبوت بسته‌شان را توی دایرکتمان استفراغ کنند، حرفشان را به پایان می‌رسانند.‌

۷.

راستش به این نتیجه رسیده‌ام آدمهایی که به هر چیزی واکنش شدید نشان می‌دهند دو دسته‌اند؛

یک: بی‌دغدغه‌اند. صبح که از خواب بیدار می‌شوند دغدغه و هدفی ندارند تا دنبالش کنند، چالشی ندارند تا برای عبور از آن راه حل پیدا کنند، نگرانی ندارند.ظاهرن از هر لحاظ تامین‌اند. هیچ چشم‌اندازی برای روزهای آتی ندارند. بنابراین اگر ببینند یکنفر با دغدغه هایش مشغول است و افکار وسیع‌تری دارد؛ نمی‌توانند شخص هدفمند را تحمل کنند یا درک کنند احساس خودکم‌بینی‌شان غلیان میکند و می‌زند بالا‌.

دو: خشم سرکوب شده‌ای درونشان است که با کوچکترین جرقه‌ها شعله‌ور می‌شود و باید ابراز شود تا شعله‌اش فرو نشیند و برای مدت کوتاهی سرد شود.

۸.

خوب است بدانید این افراد برای من‌ معلمان خوبی هستند. زیرا یاد می‌گیرم شبیه آنها نباشم.