هر کدام از ما عادتهای خاص خود را برای نوشتن داریم. برای یکنفر مهم نیست کجا باشد، در هر صورت بساط نوشتن را پهن میکند و شروع به نوشتن میکند.فرقی نمیکند در اتاقی خلوت و در سکوت باشد یا مقابل تلویزیون روشن و یا در کنار دو سه نفر که در حال گفتگو درباره گرانی و وضعیت خراب کار و بارشان هستند.
یکنفر در سفر میتواند لحظه‌ای بنشیند و بنویسد و دیگری در سفر دستش به نوشتن نمی‌رود؛آمده تا از تعطیلات لذت ببرد و از هوای پاک و سالم طبیعت استفاده کند.
چند دقیقه پیش لپتاپ را روشن کردم تا بنویسم، به اتاقم آمدم، یک لیوان چای برای خودم ریختم و کنار دستم گذاشتم. اول میخواستم یک حبه قند هم بردارم اما بعد ترجیح دادم چای‌ام را تلخ بخورم.
می‌دانی؟ چای تلخ به همراه نوشتن فوق‌العاده است. همچنان که از گرمی و تلخی چای لذت می‌بری حواس‌ات تمام و کمال محو نوشتن است. اگر قند در دهان بگذاری، شیرینی قند حواست را پرت میکند؛ مثل اینست که واژه‌ها پر می‌کشند، آنوقت لذت چای خوردن و لذت نوشتن زهرمارت می‌شود.
این یکی از عادتهای لذتبخش من حین نوشتن است. هر چند می‌خواهم عادت خوردن قند و شیرینی کمتر را در خودم تثبیت کنم، اگر قرار باشد حالا حالاها بنویسم باید از سلامت جسمانی خوبی برخوردار باشم.
حالا شما بگویید، عادتهای لذتبخش شما چیست؟
مطالب بیشتر:
بیتا جان مثل همیشه عالی بود.
من اگر تنها باشم خیلی بهتر می نویسم یا فقط پسر کوچولم در کنارم باشه و توی اتاق خواب خودم از همه جا بهتر تمرکز دارم.
ممنون از نوشته خوبتون.
ممنونم ندا جان.سلامت و برفرار باشی