داشتم آموزههای حسین طاهری را مرور میکردم که چشمم افتاد به این جمله:
برتری متولد نمیشود، در طول زندگی توسعه مییابد. نبوغ، تلاقی تلاش است.
از نظر حسین طاهری نبوغ، مادرزادی نیست، نبوغ، تلاقی تلاش است.
من بارها گفتهام که یادگیریِ یک مهارت و متخصص شدن در آن نیاز به صرف زمان زیادی دارد.
گاهی میبینم دخترم که هنرجوی رشتهی طراحی است در طراحی نقوش هندسی و سنتی دچار مشکل میشود. بارها طرحی میکشد و پاک میکند، کلافگی را در چهرهاش میبینم.
میپرسم: چیزی شده؟ مشکلی پیش آمده؟ و بعد دربارهی تکالیفش توضیح میدهد.
همیشه پاسخم این است: باید هر طور شده کار را انجام دهی، حتا با نقص!
فردا که به مدرسه رفتی معلمت حتمن از کارت ایراد میگیرد و راهنماییات میکند و تو دوباره کار را در حضور معلمت انجام میدهی، بارها و بارها! چیزی که باعث میشود در یادگیری مهارتی رشد کنیم درگیر شدن با آن مهارت است.
گاهی برای خود هدفی را انتخاب کرده و شروع به یادگیری میکنیم. برای رسیدن به اهداف بزرگ ماهها و گاهی سالها تلاش لازم است. در مسیر با چالشهایی مواجه میشویم، گاهی افکاری در ذهنمان میپیچد، شاید بگوییم : من برای اینکار ساخته نشدهام؟ آیا به اندازهی کافی توان و استعداد دارم که ادامه دهم؟
گاهی که ناامیدی بر ما غلبه میکند نیاز به استراحت داریم. توقف نمیکنیم، استراحت میکنیم و برای یکی دو روز خود را با فعالیتهایی که به آنها علاقه داریم مشغول میکنیم. هدف اینست که با انرژی بیشتری به کار برگردیم.
کار دیگری که برای غلبه بر ناامیدی میتوانیم انجام دهیم، این است که خود را در پنجسال آینده تصور کنیم، راستی به این فکر کردهای پنج سال دیگر کجا هستی؟
تصور کن بر موانع و چالشها غلبه کردهای و به هدفت رسیدهای خود را در آن زمان تصور کن؛
حالا از زاویهی دیگری به این روزها نگاه کن، از دریچهی نگاه فردی که صبر و پایداری را تجربه کرده به چالشهای امروزت نگاه کن! آیا واقعن هیچ کاری نمیتوانی انجام دهی؟
امروز که برای رسیدن به هدفت در تلاش هستی به سه سال قبل برگرد؟ کجا بودی؟ این مسیر چه تغییری در افکار و سبک زندگیات داشته، آیا تو را تبدیل به انسانی هدفمند و رشدیافته کرده؟!
اگر فکر میکنی حتا ده درصد تو را رشد داده پس این پتانسیل در تو وجود دارد تا به رشد بالاتری برسی، میدانی که رشد نقطهی پایان ندارد، پس باید ادامه دهی.
