۱. گفت: شناخت در سکوت نهفته است نه تفکر! و من مبهوت نگاهش کردم. وقتی چیزی می‌شنوم که تجربه‌اش کرده‌ام و هنوز از آن تجربه گیجم؛ وقتی کسی به آن اشاره می‌کند، مبهوت می‌شوم! مبهوتِ لحظه‌هایی که در سکوت کاملن بی‌فکر بوده‌ام، بی‌فکر  و تنها با خود.

۲. خودشناسی آنچنان وسیع است که گاهی زبان از بیان جزییات و درکِ آن ناتوان می‌شود! گاهی حس‌هایی نو و عجیب را تجربه می‌کنم؛زمانهایی هست که سرشار از گفتنم، دهها جمله در سرم رژه می‌روند اما ترجیح می‌دهم سکوت کنم. نظر من چه تاثیر مثبتی می‌تواند داشته باشد؟ مگر قرار است همه به شناخت خود روی بیاورند؟ تغییر اولویت اغلب آدمها نیست. در سکوت نظاره می‌کنم. دلیلی نمی‌بینم با حرفهایم کسی را متقاعد کنم که تجدید نظر کند! آن کسی که خواهان تغییر است نیازی به هُل‌دادن ندارد. فرد خواهان تغییر شاخک‌هایش تیز است.‌

۳. روزهایی هست که شبیه رودی گِل‌آلود می‌شوم؛ در حرکتم اما درونم غوغاست، میلیونها ذره‌ی کِدر در من وول می‌خورند. هیچ چیز سرجایش نیست. در چنین شرایطی یاد گرفته‌ام برای آرام شدن باید گِل‌ها ته‌نشین شوند. باید رود آرام بگیرد.‌ آرام و آرام‌تر.

۴. گاهی به روزهای سختِ گذشته فکر می‌کنم و بعد جرقه‌ای ذهنم را روشن می‌کند. آن روزهای سخت پس از مدتی صبوری برایم آگاهی، درس، پیام و نکته‌ای شگفت به ارمغان آوردند.مطمئنم که این روزهای ملال‌آور نیز در آینده‌ای نزدیک مرا مبهوت می‌کنند. سخت‌ترین و دردناک‌ترین روزها هم با خود پیامی دارند. پیامی که آگاه شدن از آن ما را به شناخت دنیای درون ترغیب می‌کند.

۵.‌ به نظرم دوام آوردن در مواقع دشوار نشان دهنده‌ی صبوری‌ست. زیرا تنها فرد صبور است که می‌تواند ادامه دهد و ادامه دهد و…

مدتها قبل فکر می‌کردم به اندازه‌ی کافی صبور نیستم اما تداومی که در مسیر نوشتن و زندگی داشته‌ام تصورم از خویش را تغییر داده است. به نظرم معنای دیگری صبوری می‌تواند استقبال از چالش‌ها باشد.

۶. خودشناسی با پرسش 《من چه کسی هستم؟》 شروع می‌شود. پاسخ به این سوال آسان نیست.

مکث کن و به اطرافت نگاه کن! هر چیزی که به تو تعلق ندارد حذف کن! اطرافت را خلوت کن از اشیاء گرفته تا آدمها؛ حالا تمام حواس و تمرکزت را به خودت معطوف کن! به خودت توجه کن! خودت را تحلیل کن! سپس می‌فهمی‌ خشمت از کجا سرچشمه می‌گیرد، می‌فهمی چرا تحمل دیدن فلان شخص را نداری؟ می‌فهمی چرا در روابطت باج می‌دهی! می‌فهمی چرا در جمع برخی افراد حس خاصی را تجربه می‌کنی؟ و… به تدریج خودت را بهتر از قبل می‌شناسی. اما این احتمال وجود دارد که سالهای سال در پاسخ به سوال 《من کی هستم؟ 》سکوت کنی. خودشناسی یک فرایند است و تا پایان عمر ادامه دارد.