امروز یاد گرفتم، هیچکس رو توی ذهنم اونقدر بزرگ و خاص نکنم که اگر حرفی یا رفتاری خلاف تصوراتم دیدم تعجب کنم!
امروز یاد گرفتم، آدمها حتا اگه خیلی تلاش می‌کنن الگوهای ذهنی و رفتاری قدیمی‌شون رو بشکنن و نشون بدن فردی بالغ و رشد یافته هستن، باز هم خیلی نباید جدی‌شون گرفت. یک روز، یک جایی اون باگ رفتاری‌شون عجیب نمود پیدا می‌کنه!
امروز یاد گرفتم، مهم نیست نویسنده‌ی با تجربه‌ای باشی، یک هنرمند باشی یا شخصی باشی که در نظر اهالی فرهنگ خاص باشه، کافیه یک حرکت اشتباه انجام بدی! اونوقته که از چشم خیلی از طرفدارهات می‌افتی. بدجور هم می‌افتی.
من فکر می‌کنم بهتره آدمها رو با هر سطح دانش و تحصیلات و اطلاعاتی و با هر پیشینه‌‌ای_ چه ممتاز و منحصربفرد و چه معمولی_ همه رو فقط یک انسان ببینیم. انسانی که هر رفتاری و هر کاری ممکنه ازش سر بزنه. هیچکس رو توی ذهنمون اونقدر بزرگ و خاص نکنیم که اگر یک روز خلاف اون ثابت شد، نا امید بشیم و بهم بریزیم.
کمی سخته و نیاز به صبوری و تمرین داره. اینکه از هیچکس هیچ انتظاری نداشته باشیم و در مقابل هر فرد و هر سخن و رفتار فقط یک مشاهده‌گر باشیم. بدون هیچ نظر و واکنشی!
ثبت ديدگاه