گاهی فکر می‌کنم مسافر زمان بودن جالب و هیجان انگیز است. مثلن به بالکن می‌روی روی تاب می‌نشینی چشمانت را می‌بندی و به یک‌سال، دوسال و یا چند دهه قبل سفر می‌کنی.
شاید بخواهی به آینده سفر کنی تا ببینی چه اتفاقاتی قرار است برایت رخ دهد!
گاهی فکر می‌کنم سفر به گذشته این مزیت را دارد که می‌توانی اتفاقات را پیش‌بینی کنی و تا جای ممکن تغییراتی بدهی! بعد از خودم می‌پرسم:
آیا اگر وقایعی که گذشته را تجربه نمی‌کردم، اکنون اینجا بودم؟ غنی‌ترین درسهایی که از زندگی آموختم حاصل تلخ‌ترین و غمگین‌ترین تجربیاتم بوده.
یکی از شگفتی‌های زندگی همین است که نمی‌توانی به عقب برگردی و با تجربه‌ی امروزت از اتفاقات گذشته عبور کنی.
تجربه، یادگیری، شناخت و درک به واسطه‌ی عبور از مسیر پرپیچ و خم زندگی به دست می‌آید. گاهی سخت و دردناک است اما حسابی صیقل می‌خوری.
اغلب هزینه‌های مالی، عاطفی، اجتماعی و روانی سنگینی پرداخت می‌کنیم اما این مسیر برای کسانی رشد دهنده است که از میان تلخی‌ها درسی عمیق بیرون بکشند، یاد بگیرند دوباره برخیزند و رشد کنند.
ثبت ديدگاه