تصور کن! هفته‌ها زمان می‌گذاری و به چندین نفر برای پیشبرد اهداف‌شان کمک می‌کنی، آنها ضمن کارکردن بارها از تجربیات تو استفاده می‌کنند. از رشد و ارتقای کارشان خوشحالند، اما پس از مدتی می‌روند و پشت سرشان هم نگاه نمی‌کنند و دیگر حالی از تو نمی‌پرسند. گویی که تو هیچ‌وقت حضور نداشته‌ای!
تصور کن! کتاب بنویسی و آنها که ادعا می‌کنند برایت ارزش و احترام قائلند، دوستت دارند و همیشه قلمت را ستایش می‌کنند، هیچ رغبتی به خواندن کتابت نشان نمی‌دهند.
تصور کن! پنج ساعت محتوای آموزشی تولید کنی و چندین روز تبلیغ کنی، عده‌ای در ابتدا با اشتیاق به گروه می‌پیوندند و تو محتوا را رایگان در اختیار آنها قرار می‌دهی. در انتها یک جلسه را برای نظر‌خواهی و بازخورد می‌گذاری. می‌خواهی آنها نقد یا نظری ارائه دهند و در کمال تعجب هیچکس هیچ بازخوردی نمی‌دهد، نه مثبت و نه منفی!
گاهی تلاش‌هایمان دیده نمی‌شود، ما کارهایی برای چندین نفر انجام می‌دهیم و هیچ بازخوردی نمی‌گیریم؛ اما باز هم‌می‌نویسیم و سرسختانه ادامه می‌دهیم.
امروز آخرین جلسه از دوره‌ی طلای درون را به پایان رساندم؛ آموزشی که هشت هفته ادامه داشت آن هم برای افرادی که علاقه‌مند به خودشناسی هستند. امروز متوجه شدم افرادی که شناخت‌خود را در اولویت قرار می‌دهند یک ویژگی مشترک دارند و آن نوشتن است.
نوشتن روزانه، نوشتن از خود، نوشتن شکرگزاری، نوشتن از دلهره‌ها، نوشتن از روزمرگی، نوشتن‌های عاشقانه، نوشتن از غمها، نوشتن و نوشتن و نوشتن.
اگر برای خود خلوتی نداشته باشید که نتوانید در آن آرام بگیرید و بنویسید و بودن در لحظه و سکوت را تجربه کنید؛ در این‌حالت شرکت در کلاسهای خودشناسی فقط برای سرگرمی و قمپزدرکردن است. برای اینکه به دیگران و اطرافیان بگویید: ببیند من فلان دوره و فلان کلاس را می‌گذرانم و در سطح شما نیستم!
نه جان من! خودشناسی بسیار فراتر از گوش‌سپردن به فایلهای صوتی و رفتن به کلاسهای چند میلیونی است.
تو هروقت در کلاسهای توسعه‌فردی با شهریهی مثلا پنجاه میلیون تومن شرکت کردی اما هیچگاه صحبتی از شهریهی پرداختی نکردی، بُردی. چرا؟
چون یادگرفتی آنچه را برای شخصیتت هزینه کرده‌ای نمایش ندهی، چون همین نمایش دادن و فخر فروختن یعنی تو دَرسَت را خوب یاد نگرفتی.
وقتی شو می‌کنی شاید خودت ندانی اما از خود اصلی‌ات و از آنچه واقعا هستی دور می‌شوی. خردمندان واقعی و یادگیرندگان واقعی نیازی به نمایش دادن ندارند. آنها آموخته‌هایشان را در عمل و در زندگی واقعی‌شان نشان می‌دهند؛ نیازی نیست از پولی که بابت کلاسها هزینه کرده‌اند بگویند.
خودشناسی سبب می‌شود بیشتر از دنیای بیرون به درون خودت سفر کنی؛ سفری شگفت‌انگیز و طولانی.
ثبت ديدگاه