یکی از مواردی که سالها درپی آن بودم و دلم میخواست  در آن قوی‌تر عمل کنم، تسلط کلامی بود. تصورمیکردم افرادی که در کلام تسلط دارند و می‌توانند صحبت روی یک موضوع را مدیریت کنند و خوب پیش بروند، یکی از خصلتهای ژنتیکی آنهاست. گاهی فکر میکردم کار بر روی زبان و گفتگو شاید مرا به خواسته‌ام برساند. اما هیچگاه بصورت جدی دنبال آن‌نمی‌رفتم.

 

وقتی نوشتن برایم بصورت عادت در آمد و من هر روز می‌نوشتم، بتدریج به قدرت نوشتنم افزوده شد. بارها در کلاسهای شاهین کلانتری شنیده بودم که نوشتن روزانه و مداوم فاصله‌ی بین مغز و دست را کمتر می‌کند، اما هیچگاه در این جمله عمیق نشده بودم، تا اینکه، امروز یکی از لایوهای شاهین را دیدم.

او از تاثیر زیاد نوشتن در رشد و توسعه‌ی فردی گفته بود. باز هم این جمله را تکرار کرد، با زیاد و مداوم نوشتن فاصله‌ی بین مغز و دست کمتر میشود.

 

بیش از یکسال است که هر روز می‌نویسم در گفتگو تسلط بیشتری پیدا کرده‌ام. در حین گفتگو کلمه کم نمی‌آورم. کلمات با سرعت از مغز به زبان جاری می‌شوند و من به چیزی که سالها درجستجوی آن بودم، رسیده‌ام.

نوشتن صبوری و آرامش را به من هدیه داده است. تسلط کلامی و افزایش دایرۀ واژگان در نوشتن و حرف زدن نیز از دستاوردهای نوشتن است. کار عمیق و تمرکز بر روی آنچه که به آن علاقمندیم  ما را به دستاوردهای شگفت‌انگیزی می‌رساند.

 

مطالب بیشتر:

می‌نویسیم چون چاره‌ای جُز نوشتن نداریم… 

تلاش مستمر ، خلاقیت و احساس ارزشمندی 

فراتر از سطح مهارت خود به رقابت بپردازید