یکی از نیازهای ما حرف‌زدن با دیگران است. وقتی نیاز داریم با کسی حرف بزنیم، معمولا فردی را انتخاب می‌کنیم که در کنار او احساس امنیت بیشتری داریم. کسی که حس کنیم ما را می‌فهمد و شنوندۀ خوبی است.

شنوندۀ خوب بودن یک مهارت ارزشمند است. مهارتی که اغلب افراد فکر می‌کنند خوب آنرا بلدند، اما خوب است بدانیم، در ارتباط و تعامل با یکدیگر، شنوندۀ خوب نبودن باعث مشکلاتی در رابطه می‌شود.

باید مطمئن شویم، آیا کسی که ما را برای حرف‌زدن انتخاب می‌کند، تمایلی به شنیدن تجربه مشابه و پند و اندرز  یا راهکار دادن، دارد؟

شاید او فقط می‌خواهد حرف بزند و شنیده شود. در اغلب موارد، جالب نیست که تنها یکنفر حرف بزند و دیگری فقط بشنود؛ این تعامل باید دو طرفه باشد و همین گفتگوهاست که به ما درک‌کردن و همدلی را می‌آموزد.

به‌نظر می‌رسد در روابط بین افراد خوب گوش ندادن و توجه‌نکردن به نیازها‌ی روحی و عاطفی طرف مقابل روابط را دچار مشکل می‌کند. چیزی که ما به آن نیاز داریم این‌است که خود را جای طرف مقابل گذاشته و از زاویۀ نگاه او به روابطمان دقت کنیم.

همانطور که ما انتظار داریم، دیده و شنیده شویم و توجه کسب کنیم، این حق را به دیگران نیز بدهیم. درست و به‌جا حرف‌زدن را که یاد بگیریم، از پُرحرفی‌ و بیهوده‌گویی فاصله می‌گیریم و با صبر و درک بیشتری گوش می‌دهیم.

مطالب بیشتر:

 من شنوندۀ خوبی هستم | هنرِ گوش دادن

گوش سپردن به موسیقی و خلق ایده‌های نو