بیش از یکسال است که وبلاگ نویسی را آغاز کرده‌ام. اوایل نوشتن در بستر سایت برایم تازگی داشت .سعی میکردم توصیه‌های افرادی را که در زمینه‌ی وبلاگ نویسی تجربیات بیشتری دارند ،مد نظر قرار داده و به آن توصیه‌ها عمل کنم.

چند روز اول نمیدانستم چه بنویسم اما هر جوری بود متنی آماده میکردم و منتشر میکردم. سعی میکردم هر روز وارد سایت شوم و با قسمتهای مختلف آن آشنا شوم و کار کنم. گاهی برای نوشتن یک مطلب چند خطی وارد میشدم و چندین ساعت می‌گشتم و با سرچ کردن اطلاعات بیشتری درباره مسائل فنی سایت یاد میگرفتم.

نمیدانم دلیلش پیگیری های من و کار مداوم روی سایت بود یا تغییراتی که در این مسیر با آن روبرو شدم و آموزشهایی که در حوزه‌ی تولید محتوا میدیدم،هر چه بود همه‌ی اینها دست به دست هم دادند تا من جدی و مصمم پیش بروم.

این جدیت به معنی خشک و غیر قابل انعطاف بودن نیست.من زمانهایی را که به کارم اختصاص میدهم با جدیت پیش میروم. هیچ چیزی نمی‌تواند مرا از نوشتن‌های روزانه منصرف کند. اولویت اول با بروزرسانی سایت است و بعد کارهای دیگر؛حتی خواندن کتاب مورد علاقه‌ام ،پاداش به روزرسانی سایت است.

زمانهایی هم برای گپ زدن و چت کردن با دوستانم دارم ،جدیت در کار یعنی اگر میخواهیم روزی یکساعت برای کارمان زمان بگذاریم همان یکساعت را جدی و منظم پیش ببریم.بدون شک همین زمانهای یکساعته‌ی هر روزه در پایان ماه و پایان سال نتایج درخشانی در پی خواهد داشت.

تداوم همیشه اثربخش بوده است، در کار تولید محتوا چیزی که مهم است، پیوسته پیش رفتن است. گاهی احساس می‌کنم مدتی در یک نقطه متوقف شده‌ام. من از سکون و ایستایی فرار می‌کنم. برای همین است که وقتی حس می‌کنم متوقف شده‌ام، شروع به خواندن و نوشتن میکنم.

معمولا تمام تلاش خود را به کار می‌برم تا از وضعیت ایستایی خارج شوم. جدیت همین است، یعنی هیچگاه از مسیرت منحرف نشوی و منسجم پیش بروی. شاید روزهایی نیاز به استراحت و تجدید قوا داشته باشی، اما با یک استراحت کوتاه دوباره باید به جدیت و انرژی بیشتری به کار بازگردی.

مطالب بیشتر:

زندگی برپایه‌ی مهارت‌ها استوار است (از شکست تا موفقیت) 

گام به گام تا رسیدن به هدف 

قوانین من برای یادگیری 

چرا به کلمات بیشتری نیاز داریم؟