این روزها بیشتر از هر زمانی خودم را به چالش می کشم. سوالات زیادی از خودم می پرسم و بعد برای پاسخ دادن به هر سوال نیم صفحه ای سیاه می کنم.
هیجان انگیز است در میان این پرسش و پاسخ های رنگارنگ به درک عمیقی می رسم.گره هایی که سالها با خود حمل می کردم حالا عظمت آگاهی را مقابل خود می بینند .آگاهی پُر فروغ و درخشان بر اندام نحیف و رقت انگیز گره ها می تابد .گره ها محو می شوند ،گویی که هیچوقت نبوده اند.
این روزها بیشتر ، درباره ی خودم می نویسم. حالا فهمیده ام وقتی از رنجیدن می نویسم واز زوایای مختلف به آن می پردازم چقدر رنجم کوچک و خُرد می شود. چقدر بی ارزش می شود.
حالا خوب می دانم وقتی از کسی می رنجم ،یعنی بر روی ضعف خودم تمرکز کرده ام و فرد مقابل را قوی تر و بهتر از خود پنداشته ام.
من دریافته ام این رنجیدن نیست که باعث آزار من شده، بلکه درک و شناخت من ، نسبت به ارزش ،توانایی و استعدادهایم ناچیز بوده است.
آیا بهتر نیست این رنجش را گرامی بدارم ؟ اگر رنجیدن نبود به این درک و شناخت از خودم نمی رسیدم.
ما می رنجیم و دیگران را می رنجانیم . زخمی که بر روح ما نشسته ، با گذشت زمان عمیق تر می شود؛ رنجش ما را ضعیف و ضعیف تر می کند. سپس به دنبال راهی برای بیرون آمدن از این وضعیت می گردیم. اغلب ما آسان ترین راه را انتخاب می کنیم ؛ به دنبال راهی می گردیم تا رنج خود را تسکین بدهیم ،چکار می کنیم ؟ آگاهانه یا نا آگاهانه می رنجانیم.
تلافی می کنیم ،می رنجانیم ،دور می شویم و ارتباط مان را قطع می کنیم.
حالا بیایید از یک زاویه ی دیگر به رنج نگاه کنیم؛رنج ها می آیند تا مارا قوی تر کنند ،وقتی از چیزی می رنجم یعنی قسمتی از وجود من نیاز به ترمیم دارد. رنجیدن درست مثل تب کردن است .وقتی یک عامل بیماری زا به بدن ما وارد می شود تب کردن یک علامت است که به ما تذکر بدهد ،بیشتر مراقب باشیم و درمان را شروع کنیم.
رنجیدن هم علامت و اخطار است . می گوید حواست باشد شروع کن و ضعف های درونت را ریشه یابی کن. نگذار کار به جاهای باریک بکشد .نگذار رنج ات تبدیل به کینه و نفرت شود. درست مانند تب که خودش بیماری نیست بلکه علائم یک بیماریست ،رنج هم یک علامت است. می گوید :حواست به خودت باشد ،بگرد و ریشه ی این بیماری که روح ات را درگیر کرده پیدا کن . نگذار این رنج ادامه یابد .
از رنج ات گنج بیرون بکش، دنیای درون ما بسیار وسیع تر از دنیای بیرون است. به درون برو که دستِ خالی باز نمی گردی. تو توانگری باورکن.
پیشنهاد مطالعه:
ثبت ديدگاه