نوشتن اجبار نیست یک انتخاب عاشقانه است
باید بدانی راهی که در آن قدم گذاشته ای سهل و هموار نیست.
تو باید هر روز افکارت را سامان دهی و
با مطالعه و نوشتن روحت را سرزنده نگه داری
نیش و کنایه به جان بخری ،اما از نوشتن غافل نشوی.
و اگر آرمانت نوشتن است به هیچ دلیلی از آن دست نکشی.
گاهی احساس می کنی کشش نداری .مغزت نمی کشد
یک ذهن خسته چه چیزی می تواند بنویسد به جز یک مشت مزخرف !
اما تو بنویس !با عشق برای خودت بنویس.
همین مزخرفات و متن های آبکی که هیچ ارزشی ندارند
تو را سر پا نگه می دارند.
در مدح نوشتن
نوشتنِ روزانه یک سَبک زندگی برای من است.
من با یادداشتهای روزانه ام خود را می سنجم.
قلم و کاغذ ابزارهایی هستند برای سنجش روح من ؛
همچنان که سطر های دفتر پُر می شوند من نیز بزرگ میشوم!
نوشتن اجبار نیست. عشق است.لذت بخش است.مکاشفه است.
رخسار را جلا و روح را شفا می دهد.نوشتن نیمه ی دیگر من است
و من نقطه ی کوچکی از وجود با شکوه اویم!
هر روز در لابلای یادداشت هایم کمی در مدح نوشتن می نویسم
وقتی یک کاری را مکرر و غلیظ انجام دهی تبدیل به عادت می شود .
یک روز به خودت می آیی و می بینی به آن کار اعتیاد پیدا کرده ای
نمی توانم یک روز ننویسم یا کم بنویسم .
کلافه ام و بی قرار… نیاز شدیدی در خود احساس می کنم
نیازبه نوشتن!
وقتی بصورت غلیظ و نامحدود به کاری می پردازیم، تبدیل به اعتیاد میشود.
نوشتن یک اعتیاد سازنده است. حداقل برای من که موثر و مفید بوده است.
معمولا برای چیزی افسوس نمی خورم اما گاهی می گویم :
ای کاش اعتیاد به نوشتن سالها پیش در من به وجود آمده بود!
ثبت ديدگاه